Na pytanie, która z tych metod jest lepsza nie potrafię moim pacjentom odpowiedzieć, podobnie jak prelegent 14th Central European Meeting nie dał jednoznacznej odpowiedzi, zatem odniósł się do wyników badań naukowych.
W badaniu PIVOT (Prostate Cancer Intervention Versus Observation Trial) nie stwierdzono statystycznie istotnej różnicy w przeżywalności między grupą leczoną radykalnie a grupą obserwowaną. Wadą tej pracy jest jednak mała liczba pacjentów z grupy niskiego ryzyka oraz to, iż średni wiek pacjentów wynosił 67 lat. Badanie Surcela i wsp. ujawnia wiele problemów – między innymi brak stosowania jednolitej definicji raka wysokiego ryzyka przez klinicystów. Co ciekawe, dane z ankiet pokazują znaczne różnice regionalne w sposobie leczenia raka gruczołu krokowego wysokiego ryzyka – w krajach zachodnich aż 50% chorych jest poddawanych wyłącznie radioterapii – we wschodniej i południowej Europie do 60% pacjentów jest leczonych chirurgicznie. Metaanaliza Petelliego [11] wskazuje na wyższość radykalnej prostatektomii nad radioterapią w grupie pacjentów z rakiem wysokiego ryzyka. Praca Yamamoto i wsp. [12] także pokazuje taką samą zależność (lepsza OS i CSS w grupie RP), a Prasanna i wsp. [13] zdecydowanie wskazują na wyższość RP nad RT.
– Przegląd Urologiczny 2015/1 (89)